Raport z realizacji projektu

Z prawdziwą przyjemnością pragniemy przedstawić Państwu zbiorcze dane z realizacji projektu szkoleniowego „Kontakt w leczeniu” za okres pierwszego półrocza br. oraz podzielić się niektórymi spostrzeżeniami z jego realizacji.

W dotychczasowych szkoleniach w okresie od stycznia do czerwca br. wzięło udział 1602 osoby, z 2520 dostępnych miejsc w projekcie Nr NPZ.CO3_2017_Szkolenia_ dla_personelu_medycznego_oraz_niemedycznego „Szkolenia dla personelu medycznego oraz niemedycznego – kontakt z pacjentem cierpiącym na zaburzenie psychiczne oraz jego rodziną” Zbiorcze dane nt. liczby uczestników i profilu zawodowego uczestników szkolenia zaprezentowano poniżej.

Profil zawodowy	Lekarz	Pielęgniarka	Pracownik rejestracji	Farmaceuta	Pracownik medyczny - inny	Pracownik niemedyczny - inny	Pracownik pomocy społecznej
Liczba	82	280	133	64	442	92	509

Jak łatwo zauważyć, największą liczbę uczestników stanowili pracownicy zawodów medycznych oraz pracownicy pomocy społecznej. Z przykrością zauważamy, że najmniej licznie na szkolenia zgłaszali się przedstawiciele grupy zawodowej lekarzy oraz farmaceutów.

Dane zbiorcze ze szkoleń za I półrocze 2018 r. – podział realizacji wg. województw

Województwo	Udział procentowy	Liczba szkoleń	Liczba uczestników	Nazwy miast, w których odbyły się szkolenia
małopolskie	82,11%	78	1309	Andrychów, Biecz, Brzeszcze, Kęty, Klimkówka, Kłaj, Konary, Kraków, Łącko, Miechów, Sucha Beskidzka, Myślenice, Nowy Targ, Tarnów, Wadowice, Zebrzydowice
podkarpackie	17,89%	17	293	Krosno, Rzeszów, Tarnobrzeg, Dębica, Brzostek
Razem		95	1602

Metodologia szkoleń w praktyce

Na czym polegają zajęcia w ramach szkolenia? Jest to mieszanka technik warsztatowo – seminaryjnych. Część warsztatowa polega w dużej na odgrywaniu krótkich scenek „z życia wziętych” i jest oparta zarówno na wcześniej przygotowanych scenariuszach, jak też na materiale, który przynoszą ze sobą uczestnicy szkoleń. Część seminaryjna polega na interaktywnym przekazywaniu podstawowych wiadomości dotyczących najczęstszych zaburzeń psychicznych, trudności komunikacyjnych z nimi związanych a także możliwych sposobów radzenia sobie, wykorzystania bardziej efektywnych sposobów komunikowania się. Zespół tworzący program dydaktyczny zdecydował, na podstawie własnych doświadczeń, a także ankiet zbieranych wśród potencjalnych uczestników szkoleń, że będzie ono dotyczyło czterech podstawowych grup pacjentów: z zaburzeniami psychotycznymi, uzależnieniami, zaburzeniami osobowości i pacjentów psychogeriatrycznych. W ramach tej ostatniej grupy zawarta będzie zarówno problematyka zespołów otępiennych, jak i częstych w tej grupie wiekowej zaburzeń depresyjnych. Bardzo użytecznym narzędziem dydaktycznym, które chwalą sobie uczestnicy szkoleń, są filmy dydaktyczne przygotowane specjalnie na potrzeby tego szkolenia. Występują one w dwóch wersjach efektywnej i nieefektywnej, tak aby uczestnik szkolenia mógł zobaczyć różnicę, ocenić konsekwencje poszczególnych sposobów komunikowania się. W przypadku szkoleń dwudniowych przygotowany przez nas Program szkolenia zakłada pierwszego dnia część ćwiczeniowo-warsztatową plus wykład z FUKO (fakty-uczucie-konsekwencje-oczekiwania), zaś drugiego dnia Program szkolenia zakłada omówienie zagadnień z zakresu zaburzeń psychicznych – przyczyny, objawy oraz leczenie oraz wykorzystanie metody odgrywanie ról „aktor-wykładowca-uczestnik” – czyli jak uczyć się przez działanie.

Jak czytamy z raportów oceny poszczególnych szkoleń, to zarówno uczestnicy szkoleń, jak i wykładowcy najwyżej cenią sobie fakt, że szkolenia mają charakter warsztatowy i konwersatoryjny, dzięki czemu możliwe jest bycie w stałym dialogu uczestników i wykładowców oraz personalizuje każde szkolenia. Przekłada się to na wysokie noty szkoleń i bezpośrednie komentarze od uczestników, którzy często mówią, że jest to pierwsze tak profesjonalnie przygotowane i prowadzone szkolenie oraz oczekują kolejnych edycji szkolenia. W pierwszej części szkolenia uczestnicy mają możliwość podzielenia się własnymi doświadczeniami i trudnościami. Zaś druga część szkolenia pomaga uporządkować i ponazywać pewne objawy, zachowania pacjentów z zaburzeniami psychicznymi. Często zaskoczeniem dla uczestników jest fakt, że zachowanie do tej pory postrzegane przez nich jako złośliwość pacjenta, jest tak naprawdę przejawem jego psychopatologii. Uczestnicy niejednokrotnie nazywają to odkryciem pozwalającym spojrzeć na chorego inaczej.

Wysoko cenione są przez uczestników szkoleń filmy dydaktyczne. Ich ogromny walor dydaktyczny podkreślany jest szczególnie przez uczestników szkoleń jednodniowych, zaś uczestnicy szkoleń dwudniowych doceniają przede wszystkim możliwość pracy z symulowanym pacjentem – aktorem, co jednocześnie wyróżnia opracowane szkolenie w jego unikatowości i innowacyjności. Osoby grające pacjentów z zaburzeniami psychicznymi mają w zdecydowanej większości bogate doświadczenie kliniczne z zakresu psychiatrii, a niektóre z nich również pewne doświadczenie aktorskie, w związku z czym są one w stanie bardzo wiarygodnie odegrać pacjentów z poszczególnymi zaburzeniami psychiczne i trudności, jakie mogą się pojawiać w kontaktach z nimi. Dzięki temu uczestnicy szkoleń mogą niejako „in vivo” zobaczyć na czym polegają poszczególne zaburzenia psychiczne oraz doświadczyć kontaktu z osobami z takimi zaburzeniami, w bezpiecznych warunkach „laboratoryjnych”. Takie doświadczenia są zdecydowanie bardziej wartościowe i pouczające, niż sama wiedza przyswajana z wykładów, czy z podręczników.

Poziom satysfakcji ze szkolenia

Celem pomiaru poziomu zadowolenia ze szkolenia, zastosowano ankietę własnej konstrukcji, składającą się z pytań zamkniętych, ocenianych na skali od 1 do 5 oraz pytania otwartego,
w którym beneficjenci szkolenia mieli możliwość sformułowania swobodnej wypowiedzi na jego temat. Ankieta ta również miała charakter anonimowy. Jej wyniki ilościowe zaprezentowane zostały w poniższej tabeli:

Zmienna		Średnia
Przygotowanie merytoryczne prowadzących		4,86
Dobór metod dydaktycznych		4,78
Zgodność treści zajęć z programem		4,86
Zrozumiałe przedstawienie treści		4,88
przydatność szkolenia w praktyce		4,82
Poznanie specyfiki komunikacji z pacjentem z zaburzeniami psychicznymi		4,80
Responsywność prowadzących		4,91
Gotowość polecenia szkolenia innym		4,86
Warunki szkolenia		4,68
Czas trwania zajęć		4,68
Ocena materiałów szkoleniowych		4,89
Ogólna satysfakcja (wynik sumaryczny max. 55,00)		53,03

Zaprezentowane w tabeli dane wskazują na bardzo wysoki poziom zadowolenia z przeprowadzonego szkolenia. Najwyżej oceniano responsywność prowadzących (zachęcanie uczestników do aktywności oraz gotowość do odpowiadania na zadawane pytania), jakość materiałów szkoleniowych oraz zrozumiały sposób przedstawiania treści przez prowadzących szkolenie.

Częstotliwość doświadczanych przez uczestników szkolenia trudności w codziennym życiu zawodowym w zakresie kontaktu z pacjentami z zaburzeniami psychicznymi różniła się w zależności od grupy docelowej. Największe doświadczenia w tym zakresie raportowali lekarze, pielęgniarki oraz pracownicy domów pomocy społecznej. Niezależnie od nasilenia doświadczanych trudności uczestnicy szkolenia najczęściej deklarowali niską ocenę własnych kompetencji w radzeniu sobie z roszczeniowością pacjenta oraz jego rodziny, trudności w rozmawianiu z pacjentem i jego rodziną o objawach i leczeniu zaburzeń psychicznych oraz brak wiedzy na temat uregulowań prawnych związanych z postępowaniem z osobami z zaburzeniami psychicznymi (m.in. kwestie leczenia bez własnej zgody, postępowania w kryzysach suicydalnych, ubezwłasnowolnienia, regulacji wewnątrz instytucji). W trakcie szkoleń wiele uwagi poświęcano braku powszechnych i scentralizowanych informacji na temat placówek świadczących usługi z zakresu diagnozy i terapii zaburzeń psychicznych oraz ich dostępności, co powodowało, że osoby z doświadczeniem kryzysu psychicznego często nie otrzymywały konkretnych wskazówek na temat możliwości leczenia. Niezależnie od grupy zawodowej, większość uczestników raportowała trudności w adekwatnym reagowaniu na agresywne zachowania pacjentów, zarówno te o charakterze agresji bezpośredniej (często doświadczane przez pracowników domów pomocy społecznej), jak również pod postacią roszczeniowości czy natarczywości. Uczestnicy szkoleń często dzielili się własnymi wątpliwościami dotyczącymi adekwatności stosowanych wobec pacjentów sformułowań, w szczególności tych służących zakomunikowaniu wprost swoich obserwacji czy oczekiwań. Osoby przeprowadzające szkolenia w instytucjach zewnętrznych dostrzegały również dużą potrzebę zwrócenia uwagi na tematy związane z uregulowaniami formalnymi, w tym reagowaniem na agresję, stawianiem jasnych granic. Tematy te poruszane były nie tylko w kontekście komunikacji z pacjentem, ale także współpracy pomiędzy członkami zespołu terapeutycznego (wzajemne przekazywanie informacji na temat pacjenta, respektowanie własnych praw). Zarówno prowadzący szkolenie, jak też jego beneficjenci, wielokrotnie werbalizowali jego znaczenie w kontekście pracy zespołowej oraz świadomości zarówno własnych ograniczeń, jak i kompetencji, co może sprzyjać profilaktyce wypalenia zawodowego.

Analiza jakościowa wypowiedzi uczestników szkolenia

Uczestnicy szkolenia często decydowali się sformułować swoje refleksje, ocenę oraz uwagi korzystając z pytania otwartego ankiety. Wypowiedzi te świadczą o dużym poziomie satysfakcji ze szkolenia. Uczestnicy szkolenia najczęściej podkreślali:

- przygotowanie merytoryczne prowadzących (1. Pani doktor i pani psycholog są wyśmienicie przygotowane do przekazania wiedzy. 2. Prowadzący przedstawiali treść w sposób zrozumiały. Byli przygotowani merytorycznie. Wprowadzili dobrą atmosferę, zachęcali do zadawania pytań. Zachęcam do udziału.)

- dobór treści (1. Znakomita treść merytoryczna, 2. Przedstawione obszary bardzo mnie interesowały. Prowadzone były w sposób precyzyjny.)

- dobór materiałów szkoleniowych (1. Bardzo dobre materiały szkoleniowe. Przydatne podawanie przykładów z praktyki szpitalnej i opis przypadków. 2. Przydatne scenki i ćwiczenia. Materiały szkoleniowe obszerne i bardzo dobrej jakości)

- przydatność wiedzy w praktyce (1. Podobało mi się szkolenie, zagadnienia tematów, przygotowanie. Myślę, że w codziennej pracy będę mogła wykorzystać tę wiedzę. 2. Informacje przekazane w trakcie szkolenia przydadzą mi się w pracy z trudnymi pacjentami.)

- popieranie informacji przykładami z praktyki (1. Fajne było branie pod uwagę różne przykłady i dzielenie się doświadczeniami. 2. Wspólne szukanie rozwiązań, dzielenie się własnymi doświadczeniami. Lepsze zrozumienie zasad komunikowania się z pacjentem.)

- przydatność pracy na scenkach z symulowanym pacjentem (1. Scenki były bardzo przydatne i lepiej pozwalały zrozumieć jedną i drugą stronę. Panie prowadzące dobrze analizowały sceny. Szkolenia o tej tematyce powinny być organizowane częściej. 2. Dla mnie najbardziej wartościowa była praca z samym sobą poprzez odgrywanie scenek. Można było w bezpiecznych warunkach sprawdzić siebie. Najbardziej podobała mi się gra aktorska, mogłem w sposób kontrolowany i bezpieczny wczuć się w rolę wyznaczoną w scenariuszu. Obfita ilość materiału przyczyniła się do refleksji także poza szkoleniem, w warunkach pracy zawodowej, ale i w życiu prywatnym. Dziękuję.)

- przyjazną atmosferę (1. Miła atmosfera z uznaniem naszego doświadczenia i kompetencji jako pracowników DPS. Dziękujemy. 2. Bardzo podobało mi się podejście do uczestników. Panie prowadzące świetnie odpowiadały na wszystkie pytania.)

Biorąc pod uwagę treść formułowanych uwag, czy źródeł niezadowolenia, mogących być wskazówką do dalszej pracy i realizacji projektu uczestnicy najczęściej zwracali uwagę na:

- zakres materiału (1. Więcej treści o zaburzeniach osobowości + kontakt z rodziną jak przekazywać informacje, co przekazywać. 2. Brakowało mi zagadnień z działu pomocy społecznej.)

- potrzebę dłuższego szkolenia (1. Szkolenie przygotowane merytorycznie, ale jako pracownik rejestracji ubolewam, że jednodniowe. 2. Zbyt obszerny temat na szkolenie dwudniowe.)

- zmiany w zakresie samego szkolenia (1. Jak dla mnie sporo czasu poświęcone było wstępowi. Więcej przykładów rozmowy z pacjentem. Modelowa rozmowa była cenniejsza. 2. Prezentacja końcowa była ogromnie ciekawa i mogłaby być na początku zajęć.)

Jednocześnie warto zauważyć, że uwagi uczestników tego samego szkolenia bywały odmienne, zarówno pomiędzy szkoleniami, jak też w ich obrębie. Świadczy to o różnorodności potrzeb i oczekiwań uczestników.

Po sześciu miesiącach realizacji szkoleń w województwie małopolskim/podkarpackim, Zespół Projektowy zauważył bardzo ciekawy efekt, tzn. że oprócz wartości dydaktycznej nasz projekt zawiera również w sobie element diagnostyczny dotyczący rozpoznawania problemów w systemie opieki zdrowotnej i pomocy społecznej w Polsce.

Oto najważniejsze z zebranych przez nas refleksji.

W szeregu miejsc spotykamy się z sytuacją ogromnego i przewlekłego przeciążenia emocjonalnego personelu. Głównie dotyczy to grupy zawodowej pielęgniarek, zwłaszcza pracujących w SOR. Przeciążenie to, skutkujące nieraz zespołem wypalenia zawodowego bardzo utrudnia efektywne skorzystanie z proponowanego szkolenia. Postawa “to się nie da zrobić” bardzo zamyka grupę na szukanie alternatywnych rozwiązań, odbiera nadzieję, kreatywność. Spotkania z takimi grupami wiążą się także z trudnością z wchodzeniem w odgrywanie scen z symulowanymi pacjentami i sprowadzają się w dużej mierze do kontenerowania, przyjmowania przez prowadzących uczuć złości i bezradności szkolonych wobec sytuacji w której się znaleźli. Wskazuje to z jednej strony na potrzebę innej organizacji wielu miejsc pracy, zatrudnianie większej ilości personelu, ale także na potrzebę odbarczania emocjonalnego poprzez uczestnictwo pracowników w grupach Balinta, superwizję.

Bardzo obciążeni pracownicy DPS, którzy często są bezradni wobec sytuacji, z którymi się stykają w przestrzeni zawodowej. Wynika to m.in. z uwarunkowań prawnych. Zakładają one, że pensjonariusz domu pomocy społecznej powinien czuć się w nim maksymalnie swobodnie, “jak w swoim domu”. Efektem takich założeń jest często ogromna trudność/ niemożność wyegzekwowania jakichkolwiek zasad współpracy dotyczących m.in. stosowania używek. Ofiarami takiego braku współpracy, niemożności ustalenia i respektowania reguł zachowania, padają nie tylko pracownicy, ale i inni pensjonariusze DPS. W wielu sytuacjach brakuje także poczucia wsparcia dla pracowników ze strony kierownictwa placówki, co skutkuje zniechęceniem i zarzuceniem wysiłków zmierzających do zmiany postawy pacjentów. Wymaga to przemyślenia filozofii, w oparciu o którą działają DPS, tak aby pobyt w tego typu instytucjach przebiegał w sposób, który chroni nie tylko prawa mieszkańca, ale także prawa pracownika.

Zaangażowani i chętni do współpracy są pracownicy MOPS/MOPR. Współpraca z ośrodkami pomocy społecznej ujawnia ogromny potencjał kryjący się w tych miejscach i ich pracownikach. Znacząca ich część to osoby zaangażowane w swoją pracę, dysponujące często dużym doświadczeniem zawodowym, rozumiejące wagę współpracy w obrębie i pomiędzy instytucjami. Są w stanie wypracowywać we własnym zakresie nowe rozwiązania organizacyjne służące lepszej opiece nad klientami, czyli spełniają jedno z podstawowych kryteriów instytucji uczącej się. Jednak tu także ujawniają się niezaspokojone potrzeby: regularnej superwizji trudnych sytuacji, klientów, lepszej współpracy z psychiatrią (małą dostępnością psychiatrii środowiskowej w niektórych lokalizacjach), wreszcie ogromną presją czasową, koniecznością pracy w trybie multitaskingu co w pewnych sytuacjach znacząco utrudnia kontakt z klientem.

Zdiagnozowaliśmy także trudności specyficznej, bardzo ważnej w systemie grupy zawodowej jaką są rejestratorki medyczne (w zawodzie pracują prawie wyłącznie kobiety). Jest to grupa, która często znajduje się “na pierwszej linii” - ma za zadanie odbierać informacje, umawiać pacjentów, ale też często jest adresatem różnych trudnych emocji, które przynoszą ze sobą pacjenci. W pewnych sytuacjach osoby te są atakowane z dwóch stron – i przez pacjentów i przez lekarzy. Warto wspierać model pracy zespołowej w medycynie angażujący także osoby pracujące w rejestracji.

Bardzo trudną do pozyskania do szkoleń grupą okazali się być lekarze. Szkoleni przez nas lekarze w pewnej części prezentowali ponadprzeciętne umiejętności komunikacyjne, co rozumiemy jako wyraz preselekcji - do szkolenia z komunikacji zgłaszają się ci, którzy doceniają jej wagę. Bardzo istotną pozostaje zatem kwestia czemu tak mało lekarzy chce poprawić swoje umiejętności komunikacyjne? W naszym przekonaniu, na podstawie informacji uzyskiwanych od szkolonych powodów jest najprawdopodobniej kilka. Z jednej strony grupa zawodowa lekarzy jest bardzo obciążona pracą - szereg osób stwierdzało, że dwudniowe szkolenie “to za długo”. Po drugie brak tradycji przykładania uwagi do komunikacji na dotychczasowych etapach szkolenia zawodowego skutkuje uznaniem, że nie jest to obszar istotny dla mojej pracy zawodowej, dla mojej skuteczności jako lekarza. Pojawia się przekonanie, że skoro nie narzekam na brak pacjentów, to nie potrzebuję niczego nowego w tym zakresie się uczyć. Wreszcie, cały czas pokutuje w środowisku lekarskim postawa “jak pacjent z zaburzeniami psychicznymi, to do psychiatry”, która nie uwzględnia całościowego spojrzenia na człowieka i prostego faktu, że pacjent z zaburzeniami psychicznymi może być także chory somatycznie.

Podsumowanie

Analiza danych zgromadzonych w trakcie realizacji szkolenia potwierdza jego skuteczność zarówno w odniesieniu do wzrostu wiedzy i kompetencji komunikacyjnych uczestników szkolenia, jak również poziomu zadowolenia z jego organizacji, przebiegu oraz przydatności w praktyce. Mamy nadzieję, iż udział w szkoleniu nauczył uczestników otwartej, nastawionej na pacjenta komunikacji, która docelowo nie posłuży tylko pacjentom, ale także pomoże im samym czerpać większą przyjemność
z pracy.

Poniższa lista prezentuje wybrane opinie uczestników szkoleń zebrane w formie pisemnej na podstawie końcowych ankiet oceny szkolenia. Każda opinia pochodzi od innego uczestnika.

„Scenki genialne - był to dla mnie pewien wstrząs – w pozytywnym tego słowa znaczeniu.”
„Jestem bardzo zadowolona, szkolenie pogłębiło moją wiedzę co do komunikacji z pacjentami psychiatrycznymi. Autentyczne były scenki z pacjentami – wykonaniu uczestników kursu i pacjenta tzw. symulowanego.”
„Pracuję z osobami przewlekle psychicznie chorymi. Takie kursy powinny być obowiązkowe wręcz. Te „scenki” – o dziwo, że można tak rozwiązywać problemy, „kłótnie”, sprzeczki …, co wyrywa z utartych schematów. Gratulacje dla prowadzących!”
„Kontakt z pacjentem uzależnionym wymaga dużo więcej uwagi – więcej czasu. Najbardziej podobały mi się scenki z pacjentem symulowanym – najwięcej korzyści”.
„Najbardziej podobała mi się interpretacja scenek z pacjentem symulowanym, pozwoliło mi to zrozumieć zasady właściwej komunikacji oraz wszelkiego rodzaju przykłady z życia.”
„Najbardziej podobały mi się scenki”
„Jestem bardzo zadowolona z wykładów – wykorzystam w swojej pracy”
„Bardzo podobał mi się sposób prowadzenia szkolenia w formie scenek sytuacyjnych, Liczne przykłady z życia pomogły lepiej zrozumieć omawiany temat. Pomocne okazały się filmiki w zobrazowaniu problemu. Szkolenie mogłoby trwać dłużej ponieważ było bardzo celowe.”
„Szkolenie przygotowane bardzo profesjonalnie. Najbardziej podobała mi się realizacja scenek”
„Szkolenie profesjonalne”
„Najbardziej podobał mi się symulowany pacjent”
„Jestem bardzo zadowolona ze szkolenia, na pewno polecę znajomym w pracy,”
„Najbardziej podobały mi się warsztaty – ćwiczenia z pacjentem.”
„Bardzo podobały mi się prezentowane scenki, bo przyczyniło się to do głębszego przemyślenia danej sytuacji, wczucie się w sytuację i praktycznego poszukiwania rozwiązania. Mam nadzieję, że uda mi się zapamiętać i wykorzystać w praktyce przekazane treści.”
„Scenki z pacjentem super autentyczne – gratulacje dla aktora”
„Szkolenie było przygotowane na wysokim poziomie. Wykładowcy byli bardzo mili i stwarzali pozytywną atmosferę. Szkolenie pod względem merytorycznym wyczerpujące.”
„Szkolenie bardzo ciekawe i zajmujące. Bardzo podobały mi się improwizowane scenki zachowań w trudnych sytuacjach z pacjentem. Tematyka szkolenia była zgodna z moją potrzebą wykorzystania w mojej pracy w środowisku pacjenta.”
„Szkolenie prowadzone bardzo profesjonalnie. Sposób, metoda na wysokim poziomie. Prowadzący w sposób jasny, przejrzysty i zrozumiały tłumaczyli problematykę tematu. Jestem bardzo zadowolona z uczestnictwa w szkoleniu.”
„Szkolenie przeprowadzono wyczerpująco pod względem merytorycznym oraz sposobu prezentacji. Widzę potrzebę szkoleń o podobnej tematyce. Niezwykle cenne doświadczenie podczas odgrywania scenek rodzajowych z symulowanym pacjentem i ich omawianie. Brawo!”
„Płynne wprowadzanie teorii w trakcie rozmowy, ćwiczeń, dialogu, wykładu. Tempo prowadzenia zajęć z wyczuciem odbiorcy. Bezpieczeństwo i klarowność przekazywanych treści. Czuję się dotleniona. Dziękuję”
„Bardzo jestem zadowolona z prowadzonych zajęć. Prowadzący bardzo profesjonalnie przygotowali zajęcia”
„Wszystkie kwestie poruszone na szkoleniu bardzo interesujące i przydatne, nic nie zostało pominięte. Ćwiczenia warsztatowe bardzo ciekawe, przydatne, ciekawe filmy. Najbardziej podobało mi się prowadzenie szkolenia przez przekazywanie realnych sytuacji i przykładów z życia”
„Ja chciałabym aby takie szkolenia odbywały się częściej, gdyż jest to niezbędne w kontakcie z osobami psychicznymi i dużo wnoszą w pracę”.
„Szkolenie bardzo mi się podobało, zarówno prezentacja multimedialna, ćwiczenia jak również metody dydaktyczne i prowadzący. Przekazywane treści były poparte przykładami i ćwiczeniami, które wpływały na wyobraźnię i systematyzują i uporządkowują zdobytą wiedzę, którą na pewno będę wykorzystywać w mojej pracy zawodowej jak również w życiu osobistym. Zdobyta wiedza pozwoliła mi zrozumieć świat i specyfikę osób z zaburzeniami psychicznymi i metody efektywnej komunikacji. Bardzo dziękuje”
„Szkolenie było bardzo przydatne. Treściwe. Adekwatne do potrzeb”
„Ja osobiście chciałabym, aby podobne szkolenia odbywały się częściej, gdyż jest to niezbędne w kontakcie z osobami chorującymi psychicznie. Poza tym myślę, ze powinno być odgrywane więcej scenek wśród wszystkich uczestników, aby mogli poznać specyfikę pracy w terenie”
„Szkolenie przeprowadzone bardzo profesjonalnie. Poruszone zostały bardzo istotne tematy związane z miejscem mojej pracy. Taki kurs powinniśmy zaliczyć wiele lat temu. Dziękuje”
„Szkolenie było na wysokim poziomie. Wiedza przekazana przez Panie prowadzące przyda się w dalszej pracy”
„Ćwiczenia praktyczne – odgrywanie scenek rodzajowych – bardzo przydatne”
„Wiedza zdobyta na zajęciach bardzo pomoże mi w mojej pracy i większym zrozumieniu podopiecznych”
„Uważam że szkolenie było przeprowadzone bardzo sumiennie. Panie prowadzące były świetnie przygotowane i umiały odpowiedzieć na wszystkie nurtujące nas pytania. Najbardziej podobały mi się odgrywane scenki, dzięki nim można było przećwiczyć różne warianty rozmów z klientem”
„Informacje przekazywane przez osoby szkolące były jasne i czytelne, obrazowe. Osoba odgrywającą rolę była bardzo przekonująca”
„Szkolenie przeprowadzone w sposób bardzo przyjazny i zrozumiały, przez chociażby przeprowadzone scenki, które wnosiły wiedzę pomocną na co dzień w postępowaniu z mieszkańcami”
„Szkolenie w mojej ocenie zawierało odpowiednią treść, przekaz był jasny i zrozumiały. Dobrze przygotowane broszury tematyczne”.
„Szkolenie zostało przeprowadzone w interesujący sposób, podobały mi podawane przykłady osób szkolących oraz zainscenizowane scenki z aktorką”
„Szkolenie profesjonalne, ciekawe i chętnie brałabym częściej udział w takim szkoleniu. Moja wiedza byłaby nie tylko poszerzona ale i utrwalona”.

Pragniemy Państwu zasygnalizować, iż w założeniach realizowanego przez Szpital Babińskiego projektu jest przeszkolenie na obszarze dwóch województw (małopolskiego/podkarpackiego) max 2520 osób. Przeszkoliliśmy w I półroczu 2018r. już 1602 osoby, co oznacza wykorzystanie limitu dostępnych miejsc w 64%. Ilość dostępnych miejsc na II półrocze to 918 osób.

Z ostatnich danych otrzymanych z Biura rekrutacji projektu wynika, iż większość dostępnych miejsc na II półrocze 2018r. jest już obsadzona przez uczestników, zwłaszcza grup zorganizowanych wg. indywidualnego grafiku szkoleń. Pozostały więc dla zainteresowanych osób naprawdę ostatnie wolne miejsca. Zachęcamy Państwa do skorzystania z tej niepowtarzalnej okazji na zwiększenie swoich umiejętności i kompetencji zawodowych.

Jeżeli będąc na stronie nie widzisz pasujących Ci terminów, a chcesz zgłosić się w innym terminie, skontaktuj się z nami.

Możemy przeprowadzić szkolenia dla grup zorganizowanych, w dowolnej lokalizacji i terminie na terenie Małopolski i Podkarpacia. Udział placówki leczniczej/ośrodka pomocy społecznej w projekcie „Kontakt w leczeniu ” to między innymi skuteczna edukacja personelu z zasad komunikacji z pacjentem oraz poprawa jakości leczenia.

Do pobrania:
Regulamin rekrutacji i uczestnictwa w projekcie
Program Szkolenia jednodniowego
Program Szkolenia dwudniowego
Formularz zgłoszeniowy